اگر به یک قرن قبل برگردیم و زمانی را در صنایع در نظر بگیریم که هنوز اتوماسیون صنعتی به اندازه امروز پر استفاده نبوده است، میبینم که روزانه انسان های زیادی در اثر کار کردن در کارخانه هایی که جزو مشاغل پرخطر بود، جان خود را از دست می‌دادند یا دچار نقص عضو می‌شدند. علاوه بر این، به علت خطاهای احتمالی انجام کار توسط انسان، گاهی محصول نهایی به اندازه انتظار کارفرما، عالی از آب درنمی‌آمد. گاهی استراتژی های بخش های متفاوت یک واحد صنعتی با هم تضاد داشتند و این امر باعث گیج شدن کارگر میشد. اتوماسیون صنعتی در حالت پیشرفته خود، دیتاهای یکپارچه و هماهنگی را از اپراتور دریافت میکند و میتواند این اطلاعات را بین بخش های مختلف خط تولید، پخش کند.

یک سیستم اتوماسیون به طور کلی دارای سه بخش است که هرکدام از این بخشها خود تقسیم به چند بخش مختلف میشوند:

• اندازه‌گیر:

همانطور که انسان با استفاده از چشم ابتدا محیط اطراف را شناسایی کرده و سپس عملی را انجام میدهد، رباتها هم با استفاده از دوربین ها یا اندازه‌گیرهایی که دارند، ابتدا محیط را بررسی کرده و سپس عمل خواسته شده را انجام میدهند. این اندازه گیر شامل سه بخش است: سنسور، ترانسدیوسر و ترانسمیتر

• کنترل کننده:

ابزار کنترل کمک میکند تا کار به بهترین شکل ممکن انجام شود و خطرات احتمالی برای محیط زیست یا افراد حاضر در محیط تا پایین تر حد ممکن کاهش یابد. کنترل کیفی و کمی و نظارت، از وظایف کنترلر است.

• محرک‌ها:

محرکها در ادامه کار کنترلر، سیگنال خروجی را دریافت کرده و متناسب با آن عمل خواسته شده را انجام میدهند. الکتروموتورها از جمله محرکهایی هستند که ممکن است برای شما نام آشنا به نظر برسد.